
امیرعلی بنانی
تجربیات
Internship at Centre for Cardiovascular Innovation — Centre d’Innovation Cardiovasculaire (CCI-CIC)
VANCOUVER GENERAL HOSPITAL , VANCOUVER, BC, CANADA | MARCH 21-24, 2023

During spring break in 2023, I had the splendid opportunity to intern for a short period at the Centre for Cardiovascular Innovation, a clinical research centre operated by the University of British Columbia (UBC) Faculty of Medicine that facilitates regional and international clinical trials for cardiovascular researchers in BC investigating novel therapies for the treatment of certain cardiac conditions. This internship took place at Diamond Health Care Centre and Jim Pattison Pavilion at Vancouver General Hospital in Vancouver, Canada under the guidance of Dr. Brady Robinson. Below are some of the incredible activities that I did at CCI-CIC as well as my reflections on the experience.
ACTIVITIES
-
Overview of CCI and the innovative projects that CCI researchers are working on to revolutionize cardiac procedures. This was led by Dr. Brady Robinson, Clinical Research Project Manager at CCI-CIC, whose current research project — called COMPLETE TAVR (CTAVR) — focuses on essentially combining Transcatheter Aortic Valve Replacement (TAVR) and Percutaneous Coronary Intervention (PCI) into a single procedure that can help patients with symptomatic aortic stenosis (AS) get treated while managing their concomitant coronary artery disease (CAD). Currently, patients who have CAD and have had PCI done in the past can not receive a TAVR to treat their AS, but CTAVR is set to make it possible to do so. The study is a stratified randomized trial led by the UBC Faculty of Medicine / Vancouver General Hospital with participating medical research institutions across Canada and the United States. 4,000 patients and 100 participating institutions are required for the study (∼200 patients and 60 institutions have been incorporated as of March 2023), and once complete, CTAVR would be the largest study of its kind in the world. Its results will be published in the prestigious New England Journal of Medicine and could have tremendous implications if successful.
-
Observing cardiac catheterization procedures in the Cardiac Catheterization Laboratory (Cath Lab) at Vancouver General Hospital. In these procedures, catheters were inserted through the patients’ common femoral artery and pushed up to the heart to assess blood flow in the coronary arteries with angiography (using X-Rays and contrast dye injected by the catheter). The catheters were also used for PCI: a coronary revascularization procedure performed by the insertion of stents that open up blocked coronary arteries in patients with CAD.
-
Assessing the suitability of several patients to participate in the CTAVR research study using inclusion and exclusion criteria assessing the patients’ current cardiac health (based on measures such as heart rhythm, blood pressure, jet velocity, LVEF, AVA area and index, lesions in coronary arteries, and NYHA Functional Classification during physical activity) and medical history (which entails past cardiac or other related medical conditions and operations).
REFLECTIONS
For me, the most influential part of my work experience at the UBC Centre for Cardiovascular Innovation was acquiring first-hand insight into COMPLETE TAVR, the flagship research project that the team of CCI researchers is working on. Once again, this developing research study is aiming to develop a method to treat a condition known as aortic stenosis in patients with coronary artery disease using cardiac catheterization, which dismisses the need for surgical procedures. As part of this experience, I got to observe the day-to-day tasks of Dr. Brady Robinson (as a reminder, the Clinical Research Project Manager of CTAVR), who regularly hosted meetings with scientists from different health institutions across Canada and the United States who are participating in the study and sought to recruit new patients for the study based on a set of inclusion/exclusion criteria to determine whether they are suitable to participate in CTAVR. As previously explained, as part of one of my favourite activities, I played the role of a research coordinator as I got to review these criteria and decide whether a set of four patients with different cardiac conditions and medical histories were eligible for the study. And of course, I had the opportunity to observe live cardiac catheterization procedures in the Cath Lab at Vancouver General Hospital, which was a tremendous experience!
During my time at CCI, I learned a lot about how new research studies are formulated and developed through an extensive process of research design development, patient and researcher recruitment, and innovation — one that may take several years to prepare and perform. I also learned how and for what purposes cardiac catheterizations are performed to diagnose and treat cardiovascular conditions like coronary artery disease, as well as how modifications to this cardiac procedure can open up a whole new scope of opportunities to treat cardiovascular diseases without the need for risky surgical operations. After completing this work experience, I have developed an even greater understanding and passion for medical research.
The biggest challenge I had during my placement was probably in the Cath Lab at VGH as I tried to understand step by step what was going on during the cardiac catheterization procedures through the monitors in the control room that displayed the angiographic images and ECG recordings. The angiographic images were black and white and — before the dye was injected by the catheter to highlight the coronary arteries — showed the heart, its arteries and the surrounding parts as faded objects, which sometimes made it difficult to identify where the catheter was during the process and thus what exactly was happening at each stage of the catheterization. The way I overcame this challenge was by simply asking the specialists in the control room to explain to me exactly what I was looking at on the angiogram as well as what was going on at each step, whether it was the insertion of the catheter through the aortic arch and into the heart or the injection of iodine dye into the coronary arteries (a more visually prominent step). Always satisfy your curiosity by asking questions, which in turn will satisfy your thirst for knowledge!
CONCLUSION & APPRECIATION
My goals for this placement were to deeply explore some of the innovative research taking place at CCI and acquire experiential exposure to the process of research in medicine, which I would love to pursue in the future. I have certainly achieved these goals as I am now much more aware of the large-scale preparation that goes into making studies like COMPLETE TAVR possible.
I sincerely thank Dr. Brady Robinson for spending time off his busy schedule to show me around and teach me about CCI as well as the COMPLETE TAVR project and Dr. Jacqueline Saw for demonstrating first-hand how cardiac catheterizations work in the Cath Lab at VGH. This work experience certainly wouldn’t be so rewarding without them.
I laud the efforts being made by researchers at CCI-CIC to innovate in the field of Clinical Cardiology and wish them the greatest success in the future.
CCI-CIC website: https://cci-cic.org
TEDxYouth@SunsetBeach
VANCITY THEATRE، ونکوور، BC، کانادا | 9 سپتامبر 22, 9 سپتامبر

در ژانویه 2022، من مدیر ارتباطات یک رویداد TED شدم که به طور مستقل توسط جوانان در ونکوور، کانادا به نام TEDxYouth@SunsetBeach سازماندهی شد. این رویداد که قرار بود در سپتامبر همان سال برگزار شود، قرار بود فرصتی برای دانش آموزان و مربیان از ونکوور و فراتر از آن فراهم کند تا برخی از کارها و تجربیات باورنکردنی خود را به نمایش بگذارند، نظرات خود را در مورد چگونگی حل مسائل مبرم و به اشتراک گذاشتن شخصی الهام بخش ارائه کنند. داستان ها از افزایش دسترسی به فناوری در مالاوی با ارسال کلاسهای قابل حمل مجهز به رایانه، تا سخنرانی تأثیرگذار در مورد چگونگی حل بحران مواد افیونی کانادا با استفاده از درسهایی از پرتغال، سخنرانان در این رویداد صادقانه همه ما را تحت تأثیر قرار دادند.
عضویت در تیمی که این رویداد شگفت انگیز TEDx را سازماندهی کرد واقعاً خاص بود. کارهای زیادی باید انجام می شد تا این رویداد آماده شود و به صحنه برود، از جستجوی حامیان مالی و افزایش تبلیغات از طریق رسانه های اجتماعی گرفته تا به دست آوردن یک مکان و گروهی از مهندسان صحنه. با این حال، تمام کار سخت در نهایت ارزشش را داشت، زیرا ما اولین رویداد موفق TED خود را در 9 سپتامبر در Vancity Theatre به روی صحنه بردیم و از مجموعه ای از سخنرانان انتخاب شده از ونکوور و شهرهای دیگر مانند مونترال و شیکاگو استقبال کردیم. موضوع رویداد امسال "دنیای در حال تغییر" بود - مضمونی که مکمل وضعیت واقعی دنیای پویای ما در حال حاضر در نتیجه رویدادهای جهانی بیسابقه از همهگیری COVID-19 تا حمله روسیه به اوکراین است._cc781905-5cde -3194-bb3b-136bad5cf58d_
ما دوباره سال آینده برای رویداد بعدی خود باز خواهیم گشت. برای اطلاعات بیشتر در مورد TEDxYouth@SunsetBeach، لطفاً از طریق لینک زیر به وب سایت ما مراجعه کنید:TEDxYouth@SunsetBeach (tedxyouthsunsetbeach.com)

HARVARD SUMMER School 2022 @ HARVARD UNIVERSITY_cc74cde6b35-138190
کمبریج، ماساچوست، ایالات متحده | 25 ژوئیه، 25 ژوئیه UST20

در 23 ژوئیه، یک روز پس از پایان تابستان در هاپکینز، تقریبا 900 کیلومتر از بالتیمور به بوستون رانندگی کردیم و در راه از آلبانی بازدید کردیم. بعد از خروج از بالتیمور در حوالی ظهر، تقریباً ساعت 10 شب به هتل خود در بوستون رسیدیم. شب را صرف بسته بندی و آماده شدن برای روز بعد کردم، که در آن برای تجربه بزرگ بعدی خود نقل مکان خواهم کرد: مدرسه تابستانی هاروارد.
حدود 5 ماه قبل از این، من برای مدرسه تابستانی هاروارد تقریباً همزمان با تابستان در هاپکینز درخواست دادم. درخواست از من می خواست که هر یک از رونوشت های خود را از کلاس های 8 تا 10 و همچنین توصیه نامه ای از یکی از مشاوران یا معلمانم برای مدرسه ارسال کنم. علاوه بر این، مجبور شدم به چهار درخواست مختلف دانشگاهی با نوشتن یک پاراگراف برای هر کدام پاسخ دهم تا افکارم را در مورد آنها بیان کنم. در مجموع، روند درخواست برای مدرسه تابستانی هاروارد خستهکنندهتر از تابستان در هاپکینز بود و میزان پذیرش در این برنامه نسبتاً پایین بود. با در نظر گرفتن ماهیت رقابتی برنامه، من متفکرانه نگاه کردم و هر پاراگراف را که نوشتم خواندم تا اطمینان حاصل کنم که پاسخ هایم منسجم است. در نهایت، زمانی که همه چیز جلا داده شد، درخواست خود را در پایان فوریه ارسال کردم. پس از حدود چهار هفته، در 29 مارس، تصمیم برای درخواست من صادر شد و به من اطلاع دادند که در مدرسه تابستانی هاروارد پذیرفته شده ام. تصادفاً به من اطلاع دادند که در همان روز وارد تابستان در هاپکینز شده ام. من بلافاصله پیشنهادهای پذیرش آنها را پذیرفتم و بعد از آن روز برای هر دو برنامه درخواست دادم. هرگز پیش بینی نمی کردم که تابستان خود را در دانشگاه جان هاپکینز و هاروارد بگذرانم. در آن لحظه بود که می دانستم تابستان زندگی ام را خواهم داشت.
برای مدرسه تابستانی هاروارد، برای دوره ای به نام اپی ژنتیک و تنظیم ژن درخواست دادم. دوره بدون راهپیمایی بود. این کتاب اصول زیست شناسی AP را گسترش داد تا به ما در مورد چگونگی تأثیر عوامل محیطی بر مکانیسم های مولکولی که توسط آن ژن های ما با استفاده از اصطلاحات و توضیحات پیچیده به پروتئین تبدیل می شوند، تأثیر می گذارد. بیشتر دوره های زیست شناسی در دبیرستان و حتی دانشگاه صرفاً روی ژنتیک و وراثت تمرکز می کنند. با این حال، این دوره از این نظر منحصر به فرد بود که از مفاهیم بیان ژن استفاده کرد و آن را با مفاهیم نوظهور جدیدی که هنوز در حال تحقیق و بحث هستند ترکیب کرد. این نشان دهنده این واقعیت است که اپی ژنتیک یک زمینه جدید است که هنوز برای درک کامل آن به تحقیقات زیادی نیاز دارد. بسیاری از تحقیقاتی که در این دوره مرور کردیم، بسیار جدید بودند و بینشهای ارزشمندی را در مورد مطالعات بالقوه در اختیار ما قرار دادند که میتوانیم در آینده برای ادامه تحقیقات بررسی کنیم.
علیرغم دشواری دوره، تشویق مداوم و تدریس عالی معلم ما، دکتر امی سورومی، دانشیار جراحی در دانشکده پزشکی هاروارد، درک تمام مطالب چالش برانگیز را برای ما بسیار آسان کرد. در هفته اول، ما از طریق سخنرانی های روزانه تمام تئوری های مربوط به اپی ژنتیک و نحوه تنظیم بیان ژن ها توسط مولکول های زیستی خاص در پاسخ به محرک های محیطی را آموختیم. سپس، با استفاده از دانش خود، هفته دوم دوره را صرف نوشتن یک پیشنهاد کمک مالی ساختگی برای مؤسسه ملی بهداشت (NIH) در مورد موضوعی انتخابی کردیم که شامل مکانیسم اپی ژنتیکی خاصی است. پس از گردآوری تحقیقات خود، آن را در یک سند با پیروی از دستورالعمل های NIH برای نوشتن پیشنهاد کمک مالی سازماندهی و ساختار دادیم. در نهایت، پس از نهایی کردن پروپوزالهایمان، هر کدام یک ارائه کوتاه 5 دقیقهای با خلاصهای از تحقیقات خود ایجاد کردیم و کار خود را در روز پایانی دوره ارائه کردیم.
پیشنهاد کمک مالی من با عنوان "استفاده از عوامل هیپو متیل کننده در برابر هیپرمتیلاسیون DNA در کارسینوم سلول کلیوی سلول شفاف (ccRCC)" بود. متیلاسیون فرآیند افزودن گروه های متیل به یک مولکول خاص است. در DNA، متیلاسیون فرآیندی حیاتی است که به تنظیم بیان ژنهای خاص کمک میکند. با این حال، اگر تعداد زیادی گروه متیل اضافه شود، که به آن "هیپرمتیلاسیون" می گویند، شرایط خاصی مانند ccRCC ممکن است ایجاد شود. این به این دلیل است که گروه های متیل اضافی از رونویسی ژن های سرکوبگر تومور توسط فاکتورهای رونویسی جلوگیری می کند. هنگامی که این ژن های سرکوبگر تومور قابل رونویسی نباشند، پروتئین های سرکوبگر تومور را نمی توان سنتز کرد، به این معنی که تشکیل یک تومور بالقوه نمی تواند مهار شود. تحقیقات من اساساً بر بازیکنان مولکولی معروف به عوامل هیپومتیل کننده متمرکز بود که وارد هسته سلول های کلیوی می شوند و ژن های سرکوبگر تومور VHL (فون هیپل-لیندو) را دمیله می کنند تا بتوان آنها را رونویسی کرد. در پیشنهاد کمک مالی خود، پیشنهاد کردم که از روشهای آزمایش پیشرفته مانند RT-qPCR (واکنش زنجیرهای پلیمراز کمی-رونویسی معکوس)، MeDIP-Seq (توالییابی ایمونوپسی دیانای متیله)، و وسترن بلاتینگ برای ارزیابی اثربخشی عوامل هیپومتیلکننده در دیمتیلاسیون استفاده کنم. ژن های VHL و همچنین چه مقدار از آنها برای اطمینان از یک نتیجه رضایت بخش مورد نیاز است. با این عوامل هیپومتیل کننده، می توان از ccRCC جلوگیری کرد یا حتی به طور بالقوه درمان کرد.
یک کپی از مقاله اصلی را می توان با کلیک بر روی سند نشان داده شده مشاهده کرد.
در اینجا برخی از مکان هایی است که من در یک روز معمولی در مدرسه تابستانی هاروارد بازدید می کنم:

در طول دوره، در Lowell House، یکی از 12 اقامتگاه یا "خانه" در مقطع کارشناسی دانشگاه هاروارد اقامت داشتم. این ساختمان دارای طراحی نئوگرجی است و از دو حیاط تشکیل شده است. لاول هاوس بین حیاط هاروارد و رودخانه چارلز واقع شده است و برج ناقوس منحصر به فرد آن با کلاهک آبی نقطه عطفی از افق هاروارد است.
در لاول هاوس، من در یک خوابگاه تک خوابه در طبقه دوم مستقر شدم. من هر روز ساعت 7 صبح برای صرف صبحانه در سالن ناهار خوری خود لاول (تصویر زیر) از خواب بیدار می شدم قبل از رفتن به کلاس که ساعت 8:30 صبح شروع می شد. در روز اول برنامه، کارت های شناسایی شخصی هاروارد خود را به ما دادند که به عنوان فوب برای ورود به ساختمان ها در سراسر محوطه دانشگاه هاروارد و کلیدی برای باز کردن قفل درب خوابگاه خود استفاده می کردیم. اینها هر کدام به یک بند وصل بودند که همیشه به راحتی دور گردن خود قرار داده بودیم.
لاول هاوس در یک روز تابستانی
SUMMER AT HOPKINS 2022 @ JOHNS HOPKINS UNIVERSITY
بالتیمور، مریلند، ایالات متحده | 11 تا 22 ژوئیه، 22 ژوئیه
